من و وبلاگ نویسی

راستش ادبیاتی جماعت اون هم از نوع ایرانیش و اون از هم گونه ی نه چندان کمیاب دانشگاهیش , موجود عجیب الخلقه ی شگفتی یه.نه تکلیفش با خودش روشنه نه با هیچ چیز دیگه. اغلب شترگاوپلنگی یه که نه نوشتنش نوشتنه نه خوندنش خوندنه نه خلاقیتش خلاقیته و نه هیچ چیز دیگرش چیز معلوم الحالیه .

به هر صورت اینها رو گفتم تا برسم به اینجا که من هم ادبیاتی هستم از همون نوع وگونه ای که گفتم (و بعداً مفصل درباره ش صحبت می کنم.) حالا بالاخره من هم از سر تردیدها بلند شدم _ انگار می خوام کجای غول را بشکنم _ تا بنویسم .

و می خواهم درباره ی خودم و درباره ی ادبیات بنویسم .